Suru Léré en Parakou

Lieve allemaal,

Ja dit keer een berichtje uit een andere stad dan Cotonou. Ik ben in Parakou en het is eerste paasdag. En er is eigenlijk niet zo veel te beleven. Het is best een leuk plaatsje, best groot ook nog. Maar bijna alles is dicht. Ik wou naar het openlucht museum maar ik heb geconcludeerd dat er geen mens of beter geen zem is die weet waar dat is. En ik ook niet, dus dat schiet niet op... Dus dan maar even het internet op! Moet deze week achter visa enzo aan dus heb in Cotonou ook niet erg veel tijd. Zal alleen van de week nog even foto's hierbij plaatsen, ik heb mijn kabel niet bij me hier.
Dinsdag, woensdag en donderdag heb ik meegelopen in een ziekenhuis in Cotonou. Het heet Suru Léré en het is een publiek ziekenhuis. Mensen komen er dus voor alles wat je kunt bedenken, maar er is ook een speciale groep artsen voor AIDS patiënten. Daar ben ik dus geweest. Mensen die opgenomen moeten worden liggen gewoon op de algemene ziekenzaal, maar er wordt wel een beetje opgelet bij wie ze op zaal komen te liggen. Niet zo slim om iemand die AIDS heeft met drie TBC patiënten een zaal te laten delen. Ze liggen gewoon op zaal om te voorkomen dat ze ernstig gestigmatiseerd worden. De grap is alleen wel dat de artsen en verpleegkundigen wel doodleuk een hele uitleg geven over Anti Retro Viraux (ARV) op de zaal waar dus iedereen mee kan luisteren. Maar, het is al een stuk beter met de privacy hier dan bij Arc en Ciel!
Dinsdag heb ik zo ongeveer de hele dag doorgebracht in de wachtruimte. Armand had zijn collega, ook sociaal assistent, wel gebeld maar wij waren er om elf uur en hij om kwart over twee. Hij heeft me het centrum laten zien enzo. Hij gaat zelf ook naar scholen en dergelijke om mensen voor te lichten. Wel leuk dus!
Woensdagochtend was er een Franse arts. Ze werkt bij Medicins du Monde (een soort Artsen zonder Grenzen) en ze is een dag in de week daar. Dus ik heb meegekeken bij haar consulten. Erg handig omdat zij ook geen Fon spreekt. Alles ging dus in het Frans of werd vertaald door de verpleegkundige. Fijn voor ons allebei!
Mensen die bij het CIC positief getest worden, kunnen ervoor kiezen bij Suru Léré onder behandeling te gaan. Er wordt gekeken of ze al behoefte hebben aan medicijnen. Zo ja dan krijgen ze die, zo nee dan herhalen ze dat onderzoek elk half jaar.
Mensen die medicijnen krijgen worden er ook gevolgd. In principe geven ze voor drie maanden medicijnen af. Mensen die ze al lang gebruiken halen die op en komen denk ik elk half jaar op consult. Of als ze vragen hebben tussendoor. Nieuwe patiënten worden intensief gevolgd. Na twee weken, na een maand enzovoorts. De medicijnen die ze slikken moeten ze meenemen en die worden precies geteld. Het is namelijk belangrijk ze goed te slikken omdat het virus anders kan veranderen en resistent wordt.
Woensdag was er een patiënt die zijn pillen niet goed had geslikt. Die kreeg flink op zijn kop van Lise, de Franse arts. De verpleegkundige gaat het nu elke twee weken volgen en als hij zich er niet aan houdt stopt ze de behandeling voorlopig. Klinkt erg hard maar het is denk ik de enige manier. Plus dat de medicijnen gratis zijn en het niet zoveel zin heeft die dure dingen te geven aan iemand die ze niet goed slikt en er dus geen baat bij zal hebben...
Ik ben ook mee geweest naar het ziekenhuis naar de patiënten die zijn opgenomen daar. Waren nu vier vrouwen. Eentje was er echt slecht aan toe volgens mij. Ze had koorts en dat ging maar niet over. De artsen snapten er niks van, tot Lise in het dossier waarden aantrof die echt bij een terminale fase horen. Die koorts is dus gewoon een gevolg van het virus dat eigenlijk overal is. Met ARV's hopen ze dat nog weer een beetje in te dammen. Best heftig allemaal!
Donderdag ben ik bij een andere arts geweest, zij is gespecialiseerd in vrouwen en de behandeling van zwangere vrouwen om te zorgen dat ze een baby krijgen zonder HIV. Ook weer heftige verhalen. Een vrouw die zwanger was en haar man weet niet dat ze seropositief is. Dat zie je best veel trouwens, dat de partner niet mag weten dat iemand besmet is. Mensen zijn erg bang om in de steek gelaten te worden. Het risico om de ander te besmetten vinden ze minder erg dan alleen overblijven... Onvoorstelbaar voor ons, maar zo werkt het hier! Er was een andere vrouw, haar man is ook patiënt, slikt medicijnen en zij nu ook. Maar dat mag hij niet weten. Dat ging ze hem wel vertellen als ze die pillen niet meer hoefde te slikken. Die had dus even niet door dat ze die pillen de rest van haar leven gaat slikken... Lastig allemaal hoor, je kunt iemand niet dwingen om de partner in te lichten...

Vrijdag heb ik gewoon bij het CIC gewerkt. Daarna ben ik nog even wat gaan drinken met Floor, die vertrekt vandaag uit Cotonou. Ik ben dus de enige die nog aan het werk is nu, die hard! Maar ik vind het wel leuk en die twee weken zijn zo om! De laatste dag dat ik werk is er 's avonds een feest van de ambassade in verband met koninginnedag. Lijkt me leuk!

Gisteren ben ik naar Parakou gegaan. Met de trein. Was een erg mooie rit, maar ook een erg lange rit. Het eerste stuk was het echt enorm druk. En de treinen zijn niet berekend op mensen die langer zijn dan 1.60 meter geloof ik, er is erg weinig beenruimte. Je stopt echt in elk gat en dan niet alleen om mensen in en uit te laten, maar ook bagage, en dat zijn dus geen koffers en rugzakken maar hele pakken rijst en maïs enzovoorts. Bij elk stationnetje stromen de mensen toe die vanalles willen verkopen. De vrouw voor me heeft volgens mij echt voor heel veel geld eten enzo gekocht, ananassen, sinaasappels, pate en dat soort troep, koekjes, yoghurt. De trein is goedkoop, ongeveer 6 euro voor een rit die officieel 7 uur duurt (ongeveer 450km). Maar als je zoveel koopt ben je nog duur uit volgens mij!
Ik zei het al, de rit duurt officieel 7 uur, ongeveer. Ik ben een kwartier te laat vertrokken uit Cotonou, dus dat is, zeker voor Beninse begrippen, erg netjes. Uiteindelijk was ik na 13 uur in Parakou! Kleine vertraging van 6uur dus! En in Nederland ga ik al te keer als ik een half uur vertraging heb. Morgen ga ik met de bus terug, ben benieuwd hoe dat gaat.

Goed, tot zover... Het bankrekeningnummer is nog steeds geopend! Alle bijdragen zijn nog steeds meer dan welkom!

Veel liefs uit Parakou

Esly

Ps Nog wat reacties op jullie:
Vida, de kleur ligt niet tussen blauw en paars in, dus je excuus over je (in het echt niet slechte) Nederlands gaat niet op. Ik zal hem aantrekken als we nog een keer Iraans gaan eten, dan kun je het zien!
Jenny, ik heb nog niets gehoord over stromen... Het enige wat mensen zeggen is dat een condoom niet natuurlijk is. Of dat het tegen hun geloof is (maar als God almachtig en alwetend is had hij toch kunnen voorkomen dat het condoom werd uitgevonden als hij wilde dat half Afrika aan AIDS zou sterven...)
Theo en Geertje, het plan is nog steeds Niger. Ik weet niet hoe Stef bij Mali en Burkina komt, daar gaan Floor, Lucia en Judith wel heen, maar ik niet... Niger past veel beter in het rijtje Iran-Servië-Benin natuurlijk! Mali is redelijk toeristisch...
Natasja, als ik terug ben kan ik via deze site al mijn verhalen en foto's en alle reacties in een boek laten afleveren. Dus dat ga ik zeker doen. Moet alleen alles even bijwerken dan, taalfouten enzo...
Judith, ik ga zeker naar Natitingou en misschien verder, dat weet ik allemaal nog niet. Heb een ruim schema dus heb de tijd! maar Natitingou staat zeker op het programma, inclusief Pendjari!

*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*

Dear all,

Yes, a message from another city than Cotonou. I am in Parakou and it is Easter. And there isn't a lot to do here today. It is a nice town, pretty big. But almost everything is closed. I wanted to visit the Open Air Museum but I Found out that nobody, or better no zem, knows where it is. I don't know as well, so it did not work out... So some time to spend online! i have to do some visa work and so on this week, so not much time in Cotonou. I will put some pics online later this week, i didn't bring the cable to do it here.

Tuesday, wednesday and thursday i spend in a hospital in Cotonou. It is calles Suru Léré and it is a public hospital. People come for all disease and there are some doctors who are specialised in AIDS patients. So I went to them. people who have to stay in the hospital are just in the normal hospital. but they take care with what kind of patients, i's not a very good idea to place them with people who suffer TBC. The aree just in the hospital to avoid stigmatising. But the docters and nurses are just talking about Anti Retro Viraux (ARV) in the room so everyone can hear it. But well, it is already much better than at Arc en Ciel!
Tuesday i spend the most part of the day just waiting. Armand had called his collegue but we were there at 11 and he showed up at 14 or so. He showed me the centre and e talked a bit, he is also going to schools and so on to talk about HIV and AIDS.
Wednesday morning there was a french doctor. She is working for Medicins du Monde (a sort of Medicins without Frontiers) and she is there every wednesday. For me it was very nice because she doesn't speak fon as well. So all was in french or the nurse translated for us.
People who are tested positif at CIC can choose for Suru Léré for treatment. they check if the body is already in need for medicins, if yes they give it, if no they do this test every six months.
People who are taking medicins are followed. Normally they give the medicins for 3 months. people who take them for a long time come for consultation every half year i think, or if they have questions. New patients are followed more intensive. Aftertwo weeks, after a month and so on. They have to take their medicines with them and they are counted. it is important to take them right because if you don't do like that the virus can change and can get resistant against the ARV's.
Wednesday there was a man who didn't take his medicins well. Lise, the french doctor, got really angry with him. the nurse will check it now every two weeks and if he doesn't take it well she will stop the treatment. sounds rude but i think it is the only way. and the medicines are offered free and it isn't very usefull to give this expensive stuff to people who don't take it well and thus will not get much better from them...
I joined the doctor to the hospital as well. there were for women. One was really bad i think, high fever that didn't stop. the doctors didn't understand. Till Lise found some data in the dossier that showed that she was really in a terminal phase. The fever is just the virus. They hope to stop it by the ARVs. So pretty shocking!
Thursday i joined another doctor. She is specialised in women and the treatment of pregnant women to let the baby being healthy. Also shocking stories! there was a woman who s pregnant, but her hudsband doesn't know she has HIV. This happens quite often, that the partner doesn't know that someone is infected. People are very scared to be abandoned. The risk to infect the partner is less severe for them than the risk to be abandonned. hard to understand for us, but that's how things work here!
there was another women, her husband has HIV as well and he takes the ARV. She started to take them too but she didn't tell him. she wanted to tell him when she had finished the treatment. but she will never finish it! it is very hard because you can't oblige a person to tell his or her partner...

Friday i worked just at CIC and after work i went for a drink with Floor. she leaves Cotonou today. So i am the only one who is still working, the die hard! but i like it and the two weeks pass very fast! the last night there is a party of the embassy because of Queensday, so it will be fun!

Yesterday I went to Parakou. By train. very nice and very long trip. the first part is terribly crowded. And the trains aren't prepared for people more tall than 1.60m i think, very few space for your legs. it stops in every small villageto let people and esoecially goods (food!) in and out. at every station there are a lot of people coming who want to sell stuff. i think the woman in front of me did spend a lot of money on food, pineapples, oranges, yoghurt, cookies, pate and so on. the train is cheap, about 6 euro's for a journey of about 7 hours (450km) but if you buy that much it is still expensive!
Like I said, the journey takes officialy about 7 hours. I left Cotonou just 15 minuytes too late, so very good!: especially for Benin. in the end i arrived after 13 hours! so a little delay of 6 hours... In the Netherlands i get angry when the train is half an hour late... tomoirrow i take the bus, we will see what happens then!

that's it for now! the bank account is still open! all mon,ey is still most welcome!

lots of love from Parakou

Esly

ps some reactions;
Vida, the colour isn't between blue and purple so your excuse of your (in reality not bad) dutch doesn't make sense! i will wearit when we have a net iranian dinner, to show you!
Jenny; I didn't hear any stories about streaming. the only thing they say is that a condom sisn't naturally. or that it is against their religion (but if god can do all and knows all, he could prevent the invention of a condom if he wanted all africa to die on AIDS)
Theo en Geertje, the plan is still Niger. I don't know why Stef says Burkina and Mali. Floor, Judith and Lucia are going there, but i don't. Niger fits much better with Iran-Serbia-Benin! Mali is a bit touristic!
Natasja, back home i can make a book of all my stories and pics and your reactions here. So i will do so! but i have to do some redactionwork before.
Judith, Natitingou is for sure in my plans. Inclusing Penjari! i have a lot of time, so i will go for sure!